Her şey bir damla su ile kavuştu varlığa.

İnananlar evvela Rabbin’den aldı bu bilgiyi, sonra Peygamber (as) sözü, büyüklerin öğüdü derken suya hürmet ettik, kıyamadık ezelden beridir.

Bir gün boş kağıtlara bakmaya dayanamayan, suya sevdalı biri; her şeye can veren su, kağıda ne gibi güzellikler verir diye düşünmeye başladı. Yağmur olup damla damla insana, çiçeğe, böceğe kısacası tüm varlığa hayat veren su, kağıttan sakınmazdı yardımını…

Çalışanın ve iyi düşüncelere sahip olanların emeğini boşa çıkarmayan Rabbi hem ona hem bizlere EBRU gibi bir güzellik verdi.

İnsan hayatı uzun bir yolculuktu.

Bindi teknesine, göz alıcı renkler yağmurcasına yağdı üzerine, hoş çiçekler açtı gönül bahçesinde.

EBRU kimilerine göre bir sanat, kimileri için hobi, bazılarına imkansız gibi gelen fakat inanması güçte olsa yanı başımızda duran, varlığı kimseyi rahatsız etmeyen sağlam ve latif bir güzelliktir.

 

Ben ise EBRU ile hayatı müşahade ediyorum.

Her işe dua ile başlamayı öğreniyorum.

Rahman süresini duyuyorum, bize vaat edilen çiçekli cennet bahçelerinin hayalini kurarken tekne başında.

Razı olmayı da umduğumdan daha iyisini bulmayı da yaşıyorum, sırası geldikçe…

Bazen bir ses çalınıyor kulaklarıma ‘’ ervahı ezelde’’ türküsünden…

Herkes dosta yazar arzu halini

Benimkini  ‘’rüzgara‘’suya yazmışlar’’ diye tekrarlıyorum.

İnsanlar gibi bazen kahrını çekiyor bazen teselli edici busesini hissediyorum alnımda EBRU’nun…

 

Korumak istiyorum; imanı, vatanı, suyu.

Evladı korur gibi korumak…

Severek yüceltmek istiyorum, överek göze sokmak yerine.

Bazen bende gerçek mi bu olanlar? Diyorum.

Heybemde ki çiçekleri görünce gülümsüyor ve inanıyorum.

7 Mart  2018

Sevgi Süt