Selma Yalçın Inanç kaleminden;

Benim adım Umut;

Sabah uyanır uyanmaz ilk işimdir, insanların yüreklerine bir tüy gibi dokunmak.
Onlarlarla beraber yatar, onlarla beraber kalkarım, onlarla beraber üzülür, onlarla beraber ağlarım,

Sevinçlerine ortak olur, başarılarını kutlarım…
Tabi bilmezler onlar! bilmezler benim nerede olduğumu, görmezler ama ben hep oradayım.
Bazen bir çocuğun gülüşünde gizlenir, bazen de bir kelebeğin kanat çırpışındadır kırıntılarım…

Uçsuz bucaksız denizlerde dalgalarla boğuşan küçük bir deniz kabuğuyum. Yeri gelir, dalgaların heybetine yenik düşer sahile vururum.

Yeri gelir, kainatın bilinmezliğinde belki de denizen en dibinde bir inci tanesine yuva olurum…

Bir gökkuşağı gibiyim aslında, şiddetli bir fırtınanın ardından güneşin şevkatine sığınır, yeniden can bulurum…

Kırılıp yaralandıklarında bir dost-eli misali, hadi sen yoluna devam et deyip, hayatı yaşamayı sevdirip fark ettirmektir amacım!

Evet!
Benim adım UMUT
Benim adım HAYAT
Benim adım VAZGEÇMEMEK olsun!.